Ε.Ο.Κ.Α., Π.Ε.Κ.Α. ΚΑΙ Α.Ν.Ε.,
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΙ ΑΔΕΛΦΑΔΕΣ!
Το μέλλον ενός τόπου, όπως είναι αποδεδειγμένο, βρίσκεται στα χέρια της νεολαίας, γι’ αυτό κι έναςαγώνας χωρίς την νεολαία μπορεί εύκολα να χαρακτηρισθεί από κάποιους «ανώφελος». Έτσι, κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., 1955-59, την οργάνωση της μάχιμης νεολαίας του αγώνα, ανέλαβε η Α.Ν.Ε. (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ).
Η Α.Ν.Ε ιδρύθηκε λίγο μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α με διαταγή του ίδιου του αρχηγού του αγώνα, Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Τα καθήκοντα και η δράση της οργάνωσης ήταν το μοίρασμα φυλλαδίων και προκηρύξεων, η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους, η ανύψωση του ηθικού του λαού, η διοργάνωση εκδηλώσεων, ομιλιών και διαδηλώσεων. Προετοίμαζε, επίσης, μέλη που θα αγωνίζονταν στις τάξεις της ΕΟΚΑ και συνεχώς οι μάχιμοι νεολαίοι ανέβαζαν την Ελληνική σημαία σε σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες. Ορισμένες από τις διαδηλώσεις των νέων της Α.Ν.Ε. κατέληγαν σε επεισόδια μεταξύ των εφήβων με τους ξένους αποικιοκράτες, ενώ αρκετά από αυτά τα περιστατικά κατέληξαν σε αιματηρές συγκρούσεις. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι μαθητές παγίδευαν την περιοχή γύρω από το σημείο που ήταν υπερυψωμένη η Ελληνική σημαία με νάρκες και έτσι, προκαλούσαν απώλειες στους αποικιοκράτες. Μαθητές μέλη της Α.Ν.Ε έπεσαν στις επάλξεις του αγώνα και κατέκτησαν επάξια μια θέση στο πάνθεον των ηρώων του έθνους μας. Μερικοί από αυτούς είναι ο Πετράκης Γιάλλουρος και ο Μάκης Γεωργάλλας.
Σε χαιρετισμό του προς την Α.Ν.Ε το 1957 ο αρχηγός του αγώνα Γεώργιος Γρίβας Διγενής μεταξύ άλλων αναφέρει: «Μη λυγίσετε μπροστά στην βία. Ηφαίστειο να γίνουν τα στήθια σας. Η λευτεριά αποκτάται με αίμα, όχι με ειρηνικές ψευτοφωνές. Αυτές είναι μόνο για τους δειλούς. Τιμή σε εκείνους που φέρουν τραύματα. Τα τραύματα στους αγώνες είναι παράσημα. Η αδράνεια και ο φιλοτομαρισμός είναι γνώρισμα και ενδείξεις σαπίλας, εθνικής και κοινωνικής. Ντροπή σ' εκείνους που τα προτιμούν, όταν οι άλλοι αγωνίζονται και πέφτουν».
Συναγωνιστές εμείς ως η σημερινή νεολαία, όχι μόνο της Κύπρου, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε υποδειγματικά από τα λεβεντόπαιδα της Α.Ν.Ε. Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να φανούμε αντάξιοι αυτών των μορφών και να αγωνιστούμε αδιάκοπα, αλύγιστα, ακούραστα μέχρι την τελική δικαίωση. "Με τη βοήθειαν του θεού και με πίστην εις τον τίμιον αγώναν μας", λοιπόν, οφείλουμε να αγωνιστούμε διεκδικώντας τα δίκαια του λαού μας με μοναδικό κριτήριο το καλό της πατρίδας μας και όλων των καταπιεζομένων λαών, μέχρι τέλους...
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΟΙ ΑΔΕΛΦΑΔΕΣ!
Το μέλλον ενός τόπου, όπως είναι αποδεδειγμένο, βρίσκεται στα χέρια της νεολαίας, γι’ αυτό κι έναςαγώνας χωρίς την νεολαία μπορεί εύκολα να χαρακτηρισθεί από κάποιους «ανώφελος». Έτσι, κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., 1955-59, την οργάνωση της μάχιμης νεολαίας του αγώνα, ανέλαβε η Α.Ν.Ε. (Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ).
Η Α.Ν.Ε ιδρύθηκε λίγο μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α με διαταγή του ίδιου του αρχηγού του αγώνα, Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Τα καθήκοντα και η δράση της οργάνωσης ήταν το μοίρασμα φυλλαδίων και προκηρύξεων, η αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους, η ανύψωση του ηθικού του λαού, η διοργάνωση εκδηλώσεων, ομιλιών και διαδηλώσεων. Προετοίμαζε, επίσης, μέλη που θα αγωνίζονταν στις τάξεις της ΕΟΚΑ και συνεχώς οι μάχιμοι νεολαίοι ανέβαζαν την Ελληνική σημαία σε σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες. Ορισμένες από τις διαδηλώσεις των νέων της Α.Ν.Ε. κατέληγαν σε επεισόδια μεταξύ των εφήβων με τους ξένους αποικιοκράτες, ενώ αρκετά από αυτά τα περιστατικά κατέληξαν σε αιματηρές συγκρούσεις. Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι μαθητές παγίδευαν την περιοχή γύρω από το σημείο που ήταν υπερυψωμένη η Ελληνική σημαία με νάρκες και έτσι, προκαλούσαν απώλειες στους αποικιοκράτες. Μαθητές μέλη της Α.Ν.Ε έπεσαν στις επάλξεις του αγώνα και κατέκτησαν επάξια μια θέση στο πάνθεον των ηρώων του έθνους μας. Μερικοί από αυτούς είναι ο Πετράκης Γιάλλουρος και ο Μάκης Γεωργάλλας.
Σε χαιρετισμό του προς την Α.Ν.Ε το 1957 ο αρχηγός του αγώνα Γεώργιος Γρίβας Διγενής μεταξύ άλλων αναφέρει: «Μη λυγίσετε μπροστά στην βία. Ηφαίστειο να γίνουν τα στήθια σας. Η λευτεριά αποκτάται με αίμα, όχι με ειρηνικές ψευτοφωνές. Αυτές είναι μόνο για τους δειλούς. Τιμή σε εκείνους που φέρουν τραύματα. Τα τραύματα στους αγώνες είναι παράσημα. Η αδράνεια και ο φιλοτομαρισμός είναι γνώρισμα και ενδείξεις σαπίλας, εθνικής και κοινωνικής. Ντροπή σ' εκείνους που τα προτιμούν, όταν οι άλλοι αγωνίζονται και πέφτουν».
Συναγωνιστές εμείς ως η σημερινή νεολαία, όχι μόνο της Κύπρου, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε υποδειγματικά από τα λεβεντόπαιδα της Α.Ν.Ε. Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να φανούμε αντάξιοι αυτών των μορφών και να αγωνιστούμε αδιάκοπα, αλύγιστα, ακούραστα μέχρι την τελική δικαίωση. "Με τη βοήθειαν του θεού και με πίστην εις τον τίμιον αγώναν μας", λοιπόν, οφείλουμε να αγωνιστούμε διεκδικώντας τα δίκαια του λαού μας με μοναδικό κριτήριο το καλό της πατρίδας μας και όλων των καταπιεζομένων λαών, μέχρι τέλους...
